De Leeuw heeft zijn welp op tijd groot
Door Ad Pertijs

Donderdag 15 april 2004 - SCHOTEN – Zo maar een grapje in een Vlaamse krant in de lange aanloop naar het afscheid van Johan Museeuw. ‘Veronique Museeuw wordt de dag na de Scheldeprijs wakker naast een vreemde man. Het is Tom Boonen. Hij zegt: weest gerust, ik ben de nieuwe Johan Museeuw’

Museeuw en Boonen werden vanochtend gewoon in hun eigen bed wakker, maar De Scheldeprijs draaide gisteren wel degelijke uit op de symbolische machtsoverdracht van de Leeuw van Vlaanderen aan zijn snel volwassen worden Welp van Vlaanderen. Nadat een laatste demarrage van Museeuw op twaalf kilometer van de streep niet had geleid tot een winnend afscheid, maakte Boonen zich zo kwaad dat hij namens Quick Step in de eindspurt het karwei afmaakte.

„Ik ben zwaar ontgoocheld in bepaalde renners“, zei Boonen over het moment dat Museeuw aanviel. Hét moment waar heel Vlaanderen naar uit had gekeken. Vroege vluchter Nico Mattan zag Museeuw voorbij komen en hij gaf hem theatraal de zegen mee. Een prachtig gebaar. „Dan snap ik niet dat jongens die je de hele dag niet hebt gezien plots in actie schieten als Johan aanvalt“, zei Boonen. „Ik was zo kwaad dat ik dacht: en nu kloppen ze me niet meer.“

De renners waarop hij doelde waren onder meer Dierckxsens en Van Bon. Zij verstierden volgens Boonen een mooie dag. De zon scheen en het volk was massaal uitgelopen. Boonen sprak van een dag die hij in trance beleefd had. „Het had iets onwezenlijks.“ Servais Knaven, een andere ploeggenoot van Museeuw, beleefde het al net zo. „Johan zei me onderweg dat hij het toch wel een rare dag vond. Ik zeg: dat kan kloppen, want wíj vinden het al zo'n rare dag.“

Knaven begreep evenmin waarom Lotto-Domo en Landbouwkrediet het feestje van Museeuw verstoorden. De Leeuw zelf stapte luchtig over het ‘incident’ heen. „Sinterklaas is op een andere dag“, zei Museeuw. „Dit is een serieuze koers. Ik zou niet weten waarom ze me hier de zege hadden moeten gunnen.“

De 38-jarige Belg onderging zijn afscheid ogenschijnlijk ontspannen. Op het podium na afloop vochten grote kerels tegen hun tranen. Museeuw niet. Hij lachte en leek blij. „Twee soorten gevoelens komen vandaag steeds boven. De blijdschap dat het na achttien jaar gedaan is. En de spijt dat ik nu stop op zo’n hoog niveau, dat er na vandaag misschien nog meer in had gezeten.“ Tijdens de wedstrijd zei hij zich ombeurten blij en bedroefd te hebben gevoeld. „Maar nu ben ik blij.“ Bang voor een zwart gat is Museeuw al helemaal niet. „Mensen zeggen vaak: heb je als renner niet ontzettend veel gemist. Ik kan u zeggen: ik heb helemaal niks gemist. De sport heeft me juist ontzettend veel gegeven. Als ik iets ga missen, is het nu pas.“ De man uit Gistel is vast van plan betrokken te blijven in de sport. Hoe precies weet hij nog niet, maar het overdragen van zijn ervaring op de jeugd is een van zijn uitdagingen. Zijn eerste ‘pupil’ leverde hij dit voorjaar af: Tom Boonen. De 23-jarige Balenaar (provincie Antwerpen) is lyrisch over Museeuw. „Toen ik bij hem in de ploeg kwam, kon ik goed fietsen, maar daar hield het dan ook mee op. Johan heeft zich over me ontfermd en hij heeft een profrenner van me gemaakt.“ Geen wonder dat hij zijn zege uiterlijk koel, maar inwendig verward onderging. „Ik won wel, maar ik voelde te veel emoties om er na de finish echt gelukkig

mee te zijn.“ Deze Tom Boonen torst nu de erfenis van Museeuw. Knaven gelooft in hem. „Hij is een man met wie je een doel hebt om voor te rijden. Dat merk je nu“, zegt de Nederlander. Boonen is een stuk extraverter dan de ondoorgrondelijke Museeuw. Direct na de finish sloeg hij Knaven olijk op de schouder: „Ik wil alleen nog maar bij jou slapen.“ Bijna iedere keer als de twee de nacht voor een wedstrijd samen de kamer delen, wint Boonen. Vandaar. Johan Museeuw kan dus gerust zijn. Hij zal vandaag gewoon in zijn eigen bed wakker worden.