nummer 16 - maart 2004

Zaterdag familiedag!

Jullie sympathieke huiscolumnist zwaar in de stress. Het afgelopen weekend als een spastische kraanvogel opzoek geweest naar “voer” voor een nieuwe column. De reden zal bekend zijn: Servais niet in Het Volk en Het Volk niet in het Vlaamse openingsweekend. Ik had nochtans een geweldig item in m'n hoofd, maar helaas. Misschien eens geen column of een column over niets, want welke spectaculaire gebeurtenissen heeft Servias de afgelopen maanden nu werkelijk meegemaakt? Nou, zeg eens? Een column over de verwoestende werking van penicilline of de “spontane” bevruchting van een eicel?

Overigens, verbazingwekkend dat Het Volk niet is doorgegaan. Ikzelf had nooit gedacht dat de organisatie de koers zou afblazen. Al die belangrijke VIP's zaten immers al lang in Gent. Lekker aan de champagne, de kaviaar of een verdwaalde borst. Hoe kan je die nu zonder spanning en sensatie naar huis sturen? Zeker tegenwoordig is het voor een organisatie knap lastig om de boel gedekt te krijgen. Komen die investerende VIP's volgend jaar nog wel terug? Nee joh, gewoon starten met die handel en vervolgens maar zien waar het schip strandt. Voor mij part al aan de voet van het viaduct over de E17. “Overmacht”, roep je dan. “Ja, nee hoor, hier kunnen we als organisatie echt niets aan doen. Beste investeerders, kijk eens hoe bereidwillig wij wel niet waren”. Helaas voor de organisatie dacht de politie daar anders over, want men kon de veiligheid op en met name rond het parkoers niet garanderen. De politie verwachtte een boel volk, het was immers zaterdag.

Zaterdag is bij ons thuis synoniem voor familiedag. Familiedag? Ja, zo'n dag waarop je weer eens gewaar wordt wat je de afgelopen jaren allemaal bij elkaar hebt gescharreld. De rode draad door zo'n dag is gezelligheid. 's Ochtends winkelen op de Meir in Antwerpen. Kledingwinkel in, kledingwinkel uit. Schoenwinkel in, schoenwinkel uit. Banksaldo positief, banksaldo negatief. 's Middags iets leuks voor de kinderen. Stroopslingeren in het pannenkoekenrestaurant, geiten knuffelen in de kinderboerderij of geweldig op je mieter krijgen tijdens het spelen van het memory-spel (voor peuters vanaf 5 jaar...). En toch wilde ik naar Het Volk, eerst omdat Servais daar zou rijden en later zonder duidelijk reden. Het verzoek om te mogen gaan, had ik thuis al meer dan zes maanden geleden “in drievoud en met gewichtige redenen omkleed” ingediend. Ook was ik al begonnen met een immens charme-offensief. Ik waste de auto, ik maakte de badkamer schoon, ik had respect voor mijn vrouw en ik voorzag de kinderen van “de nieuwe” van Shakira. Iedereen vrolijk, iedereen content ... en papa op zaterdag naar Gent.

Maar goed, dus niet naar Gent en ook geen gezellige familiedag gepland. Dan maar gedesillusioneerd voor de TV. Al zappend bij Call-TV gekomen. Werkelijk, als er iets erger is dan het niet doorgaan van Het Volk, is dat wel het wél doorgaan van Call-TV. Onze pup van zeven maanden wist het antwoord al, voordat die hinnikende feestmuts, die niet wist waar ze haar onwillige ledematen moest laten, de vraag had gesteld. De vraag van de middag: “Wat voor dag is het vandaag”? Te winnen, € 10.000,00 Ruim genoeg om heel het productieteam, inclusief die muts, op de stoomboot te zetten voor een enkele reis naar Timbutu. “Luister goed, lieve kijkers en kijkerinnen, deze keer is het echt niet eenvoudig hoor. Nou ja, hihihi, u zal wel denken, wat is ze opgewonden en dat klopt want ik ben vandaag zo blij. Oepsie-de-poepsie, wat hoor ik nu toch in mijn oortje? De kompjoetr heeft nog geen winnaar gevonden. Nou ja zeg mensen, dat is me ook wat. Hihihi”. Gelukkig stelt mijn relativerend vermogen me snel op m'n gemak. Niet alleen het niet doorgaan van Het Volk, maar ook van mijn familiedag is zo erg nog niet. Call-TV op zaterdag, dat is pas erg! Mijn eerstvolgende koersdag? Dwars door Vlaanderen, ... gelukkig op een woensdag.

Evert de Moor