nummer 20 - augustus 2004

Hoezo een keuze?

De Tour zit erop. Jean Nelissen gaf Servais het eindcijfer zeveneneenhalf voor zijn prestaties in de Tour. Ik vind het best hoor, zo’n eindcijfer. Vooral handig voor de kijker die geen bal verstand van wielrennen heeft en er eigenlijk ook niet zo heel veel om geeft. Die toevallig naar Studio Sport zat te kijken en, wachtend op het synchroonzwemmen, met het item over de Tour werd geconfronteerd. Handig, want nu kan hij meepraten op het werk en daarvoor hoefde hij niet eens al die ellenlange Touruitzendingen te kijken. Na het beluisteren van de rapportcijfers weet je toch in één keer maar mooi hoe de Nederlanders in de Tour hebben gepresteerd. Nou, mij interesseert het echt niet of Servais nu de beste landgenoot was, heus! In z’n eentje beter dan de hele Raboploeg? Nou en? Wat me wel interesseert en waar we het, godzijdank, ook snel over eens kunnen zijn, is dat de inzet van Servais groot was, waardoor Tom Boonen succesvol was, waardoor de ploeg veel publiciteit kreeg, waardoor er weer de nodige positieve valutatransacties zullen plaatsvinden, waardoor… Afijn, ga zo maar verder.

Nelissen (ik schrijf zijn naam met respect) had wel een opmerking bij het eindcijfer van Servais. Deze kwam er op neer dat Servais later spijt zou krijgen, dat hij niet meer voor zijn eigen kansen heeft gereden, in plaats van zich op te offeren om de winstkansen van een ploeggenoot te vergroten. Toen ik dat hoorde, speelde ik met de vraag of Servais eigenlijk wel een keuze had. Een keuze tussen het individu of het collectief? Maar is dat nog wel een keuze? Want is het wielrennen nog wel een individuele sport? Of wordt het meer en meer een teamsport? Winnen is het enige dat telt. Wie er wint maakt in principe niet uit, als dat maar iemand van dezelfde ploeg is. In dit licht is het dus logisch dat alles wordt gezet op degene met de grootste winstkansen binnen de ploeg. Projecteer dat nu eens op de ploeg van Servais. Zet men dan in op een kans van, pak ‘m beet, zeven op tien voor Boonen of op voor een kans van één op tien voor Servais? Moeilijke keuze? Ach? En vergeet niet, al die éénentwintig ploegen in de Tour willen winnen. Je hoeft dus niet te rekenen op een oergezellig Oudhollands Sint Nicolaas-avondje.

Want wat had Servais moeten doen in deze Tour? ‘s Ochtends bij de bespreking met zijn vuist op tafel slaan en een beschermende rol voor die dag opeisen? Bluffen en gokken, in deze tijd, waarin de (financiële) belangen groot zijn? Ik twijfel er niet aan dat Servais prof genoeg is om dié keuze te maken, waarbij de kans op succes het grootste is. Oké, hij heeft het wel verschillende malen geprobeerd, altijd vroeg in de wedstrijd. Maar doe je dat ook nog in volle finale of als duidelijk wordt dat de kans op een massasprint groot is? Of rij je dan in dienst? En de overgangsetappes dan, die hebben toch de naam dat ze voor aanvallers geschikt zijn? Ja, maar de pest is, dat iedereen die dan nog niets heeft gewonnen hier vanaf kilometer nul met de neus op het stuur er vandoor probeert te gaan. En wie laten ze gaan? Servais? “Helaas” heeft hij een zodanige reputatie, dat ongeveer heel het peloton graag samen met hem in de ontsnapping van de dag bivakkeert. Leuk joh, een kopgroep met Servais en honderdtachtig anderen! Het is er niet van gekomen, maar dit neemt niet weg dat Servais voor de Tour wel een geweldige coupe in de rit naar Nimes en de rit naar Charters in gedachten had, tenminste dat geloof ik.

Tot slot nog het volgende. Waarom ging Servais mee naar de Tour? Omdat hij vorig jaar daar succesvol was of omdat Boonen zijn levende talisman graag bij zich wilde hebben? Ik weet het niet, ik vraag het me alleen af. Want stel nu eens dat Boonen niet in deze Tour was. Waar zou Servais dan afgelopen juli zijn geweest? In Center Parcs of Plopsaland? Nu ging Boonen en was het dus voor Servais een keuze tussen meegaan “in dienst van” of daarvoor bedanken en voor eigen kansen gaan in de rij voor het Wizzy en Woppy-reuzenrad. Lastig? Mwah? “Eer” vind ik niet het juiste woord, “voldoening” vind ik meer geschikt. Het moet voor Servais in ieder geval wel voldoening geven, om op dit moment voor Boonen op kop van het peloton te sleuren. Afgelopen voorjaar mocht ik getuige zijn van de finish van Servais in de Menenstraat in Wevelgem. Finishen deed hij toen samen met Johan Museeuw en wel hand in hand. Zij deden alsof ze als individu wonnen, maar in werkelijkheid ze vierden de overwinning van het collectief. Hoezo het individu óf het collectief? Hoezo een keuze?

Evert de Moor