Wat een dag gisteren zeg. Toen we om 1 uur geland waren in Amsterdam,
hoorde ik dat Theo van Gogh was vermoord. Thuis gekomen, werd ik gebeld
door een journalist met de mededeling dat Gerrie Knetemann was overleden.
Ik wist niet wat ik hoorde. Je gelooft het gewoon niet. De journalist
zelf kon het ook niet bevatten en voordat hij mij gebeld had, had hij
eerst naar andere mensen gebeld om te horen of het wel echt waar was.
Het was helaas dus echt waar.
Toen ik net begon met fietsen was Gerrie mijn idool. Mede omdat hij
ook op 6 maart geboren is. Tijdens de Ronde van Nederland in 1981 ben
ik met hem op de foto gegaan en ik kreeg zelfs een bidon van hem. Ik
was zo trots als een pauw. Als je zelf wat ouder wordt en zelf ook prof
wordt, ga je pas echt inzien welke prestaties Gerrie heeft geleverd:
2 keer de Amstel Gold Race, 4 keer de Ronde van Nederland en 10 Touretappes.
Het is al heel lastig om 1 van deze wedstrijden 1 keer te winnen, laat
staan zo vaak als Gerrie dat heeft gedaan.
Daarnaast heb ik Gerrie persoonlijk ook een beetje leren kennen. De
eerste keer dat ik echt met hem sprak was op de WK in Sicilie in 1994.
Ik mocht toen meedoen aan de tijdrit en daar zat ik dan naast mijn jeugdidool
in het vliegtuig. Heel apart. Het was altijd gezellig als Gerrie erbij
was. Als bondscoach was hij dan ook de ideale man. Hij hoefde er niet
voor te zorgen dat we in vorm waren, daar zorgde de ploeg wel voor,
maar zijn taak was dat wij als land een eenheid vormden op een WK. Met
zijn humor zat de sfeer er altijd goed in, waardoor de teamspirit er
vanzelf kwam. Met het overlijden van Gerrie verliezen we iemand waaraan
de wielersport heel veel te danken heeft.
Gerrie we zullen je missen...
Servais
|
|
